Büyük heveslerle başlanan herşey güzel olmuyormuş ne yazık ki... İşbaşı yaptıktan 3 hafta sonra istifa edip geldim evime. Şu an tek sevincim kısa sürede öyle bir yerden kurtulmuş olmam. Böyle bir deneyim sayesinde kurumsal firma ile aile şirketleri arasındaki farkı çok yakından görmüş oldum. Ne iş yaptığı tam olarak bilmeyen, egosunun esiri olmuş, kendi eksikliklerini sürekli başkalarından çıkarmaya çalışan insanlar gördüm. İşe başladıktan sonraki 3. gün bağlı bulunduğum yetkili yanıma gelip (açık ofis düzenine sahip bir yerdi) tam olarak "senin bu işi becerebileceğine inanmıyorum bu yüzden de x kişisi bu göreve geçecek, sen de onun işlerine filan bakarsın işte" diyip, çekip gitti. Hayır sen benim ne yapıp ne yapamayacağımı hangi ara gördün. Hadi diyelim çok süper önsezilere sahipsin, böyle birşey herkesin ortasında mı söylenir, çağırır odana konuşursun. Daha bunun gibi onlarca olay yaşadım kısacık zamanda.
Pazartesi günü istifa dilekçemi insan kaynaklarına götürdüğümde çok şaşırdılar. Nedenlerini kısaca açıklamaya çalıştım onlara. Ama nedense yabancı geldi, anlattıklarıma her ne kadar şaşırsalarda bir şeylerin değişmeyeceğini hepimiz biliyoruz. Enteresan gelen şeylerden biri de akşamüstü artık çıkarken insanların bana nasıl üzülmüyorsun diye sormasıydı. Hayır ben buradan bıkmışım ki arkama bakmadan istifamı verip çıkıyotrum, nesine üzeleyim bunun.... Son iki gündür mutluyum, hem de uzun zamandır olmadığım kadar. Çalışmayı çok istiyordum ama gördüm ki önemli olan bir yere girip çalışlmak değilmiş, hayatta en önemli olan şey mutlu olmak. Ve bundan sonra istediğim mutlu olabileceğim bir yerde çalışmak. Düzgün bir yer olmayacaksa hiç olmasın daha iyi.
Çalıştığım süre boyunca o kadar mutsuz, o kadar donuktum ki herşeyi boşladım. Bloguma girmedim bile neredeyse, sevdiğim blogları da okumadım. Hevesle yaptığım düğün hazırlıkları için bile hiç hevesim kalmadı bu sürede. İşte bu yüzden iki gündür evdeyim, mutlu ve huzurluyum. Herşeye kaldığım yerden devam edeceğim, hem de çok daha hevesli bir şekilde. Ben orada insanların başkalarının mutsuzluklarına sevindiklerini gördükten sonra herkese inat daha da güzel yaşayacağım. Onların yaşantılarında cesaret edemediklerini yapıyorum. İnsanlara iyi niyetle yaklaşıp, kendimi her gün biraz daha geliştirmeye çalışıp, sevdiğim insanlarla mutlu olmaya çalışıyorum.
Umarım hayatıma bir daha böyle insanlar, böyle iş yerleri girmez....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder